உயிர் கொடுக்கும் கலை 4 - டிராட்ஸ்கி மருது (எழுத்தாக்கம்: யுகேந்தர்)

மூன்றாவது அல்லது நான்காவது படித்துக்கொண்டிருந்த காலம் என்று நினைக்கிறேன். சிறு வயதில் அப்பாவுடன் மதுரை ரீகல் தியேட்டரில் பார்த்த திரைப்படங்களில் ஒரு சில பிம்பங்கள் (Images) என்னை பாதித்தது, மிக அதிக தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. மனிதர்களை விரட்டும் பெரிய ஒற்றை கண் பூதம், மலைகளுக்கு நடுவில் தண்ணீரில் பெரிய கப்பல் ஒன்று வந்துக்கொண்டிருக்கும், ஆனால் அந்த பூதத்திற்கு தண்ணீர் இடுப்பளவு தான் இருக்கும், மிக பெரிய அந்த கப்பலை அந்த பூதம் பிடிக்க வருவது போன்ற காட்சிகள் அப்படத்தில் இடம்பெற்றது. சிறு வயதில் அப்பாவுடன் திரையரங்கத்தில் படம் பார்க்கும் போது, முன்பு அமர்ந்து இருப்பவர்கள் மறைப்பார்கள், சிறுவனாக இருப்பதால் எனக்கு திரை சரியாக தெரியாது. அதனால் முன்னிறுக்கையில் அமர்ந்து இருக்கும் இருவரின் தலைக்கு இடையில் திரையை பார்ப்பேன்.

'எழுபதுகளின் மத்திய ஆண்டுகள். கோயமுத்தூர் மாவட்டத்தின் சிங்காநல்லார் சட்டமன்றத் தொகுதியைச் சேர்ந்த சிற்றூரான உப்பிலிபாளையத்தில் இருந்த ஸ்டீல் பர்னிச்சர் உற்பத்திப் தொழிற்சாலை ஒன்றில் வேலை செய்வதற்காகச் சூலூரிலிருந்து மணிவண்ணன் சைக்கிளில் வருவார். தொழிற்சாலைக்கு எதிரில் இந்தியக் கம்யூனிஸ்ட்டுக் கட்சியின் கிளை அலுவலகமான பட்டுக்கோட்டை கல்யாணசுந்தரம் மன்றம் இருந்தது. மதிய உணவருந்திவிட்டு கம்யூனிஸ்ட் தோழர் ஒருவர் வைத்திருந்த பெட்டிக் கடையில் பீடியோ...

இருப்பில் (சற்றும் எதிர்பாராத) அகண்ட வெளிச்சம் பாய்வது போல ஒரு காலையில் எனது நண்பர் தொலைபேசியில் “இலங்கைத் திரைப்பட இயக்குநர் பிரசன்னா விதானகே சென்னை வந்திருக்கிறார் . சந்திக்கிறீர்களா? “ எனக்கேட்டார். சில வினாடிகள் நான் பேச்சற்று நின்றிருந்தேன். உணர்வடங்கி தூங்கின ஒரு கனவுப் பொழுதில் தொட்டுப் பார்த்து ரசித்த கல்சிற்பத்தை நேரில் காண்பதாயிருந்தது அந்த நிலை.சினிமா சார்ந்த கலையுணர்வும் வாழ்வனுபவமும் ஆழப் பிளவுண்டிருக்கும் தமிழ்ச்சூழலை எண்ணி சோர்வடையும் படி...