யாவரும் கேளிர் - 15
அறுவடை காலம் தொடங்கிவிட்டது. கடன்கொடுத்த வெளங்கொண்டாரும் ஊருக்குள்ளே வந்து உட்கார்ந்துட்டாரு, வெற்றுச்சாக்குக்கட்டுகளோடு ரெடிமேடு கடைவிரித்து வேலாயி கெழவியும் கண்ணுல வெளக்கெண்ணெய ஊத்திக்கிட்டு யார்வீட்ல அறுவடை நடக்கும், எப்ப குத்தரிசிவைச்சி சக்கரைப் பொங்கல் சாப்பிடாலாம்னு நாக்க தொங்கப்போட்டுக்கிட்டு உட்கார்ந்திருக்கிறாள். சாமிஅய்யா கதிர் அறுக்கப்போறாருன்னு தெரிஞ்சிக்கிட்ட வெளங்கொண்டார், கான்வென்ட்ல படிக்க அவன் மகனுக்கும் பணம் தேவைன்னும் புரிஞ்சிக்கிட்டு வலியசென்று கடன் கொடுத்துருக்கிறார். சாமிஅய்யாவும் தன் மகனுக்கு புதுசட்டை, புதுபேண்ட், பேக் எல்லாம் வாங்கிக்கிட்டு பட்டினத்துக்கு படிக்க, தன்மகன் செல்லப்பாவுக்கு எல்லா ஏற்பாடுகளையும் செய்து கொண்டிருக்கிறார். அவன் எடுத்துச் செல்லப்போகும் தகரப்பெட்டியில் தீபாவளிக்கு சுட்ட முறுக்கும் சீடையும், கெட்டி உருண்டைகளும், நல்லெண்ணெயும், வெளக்கெண்ணெயும், எழுமிச்சை ஊறுகாயுடன் அடமாங்காயும் சேர்த்து நிரம்பிக்கொண்டுஇருக்கிறாள் சாரதா. அவனோ தான் அன்புடன் பழகிய மச்சக்காளையின் தாடையை தடவிக்கொடுக்க, அதுவும் அவனை அன்போடு தன்நாக்கால் நக்கிக்கொடுக்க, அவனோ அதனிடமிருந்து விடைபெறும்போது அதன் மச்சத்தைத் தொட முயற்சிக்க, அதை உணர்ந்த மச்சக்காளை அவனை திடீரென சீற செல்லப்பா அங்கிருந்து ஒட்டம் பிடித்தான்.
செல்லப்பாவின் பெட்டி படிக்கையை தன்சைக்கிளில் பின்னால் கட்டிக்கிட்டு, அவனையும் முன்னால் உட்காரவைத்து சைக்கிளை சாமிஅய்யா நகர்த்தப்போக, சாரதா ஒடிவந்து “என்னங்க ஒங்களத்தான் ஒருநாலி (நாழிகை) இருங்க...” என்று சொல்லிவிட்டு தன்முகத்தையும், கைகால்களையும் கழுவித் துடைச்சிக்கிட்டு, நெத்தி நெறைய குங்குமபொட்டு வச்சி, சேலையை சரிசெய்துகிட்டு, வழிபாதைக்கு வந்து சுற்றும்முற்றும் பார்க்கிறாள். பிறகு பாதையை தன்பார்வைக்கு எட்டியதூரம்வரை பார்க்கிறாள. யாரும் இல்லாததைக்கண்ட அவள் எதிர்திசையில் நடக்க சாமிஅய்யாவிடம் “ம்... சரி இப்ப குழந்தைய அழைச்சிக்கிட்டு வாங்க...” என்று கூற சாமிஅய்யாவும் சைக்கிளில் செல்லப்பாவை முன்னால் உட்காரவைத்து ஒட்ட, சாரதா மங்களகரமாக சிரித்த முகத்தோடு எதிரே நடந்துவர, சாமிஅய்யாவும் செல்லப்பாவும் அவளை கடந்து சென்றனர்.
இந்த தடவ மொதல்ல கதிர் அறுத்தது விஜயதேவர்தான். களத்துமேட்டில உரலில் நெல்லைக் குத்திக்கொண்டிருக்கிறாள் வேலாயி கெழவி. கூடியிருந்த எல்லோரும் கும்மியடிக்கின்றனர்.
“வானம் பாத்த பூமியிலே
மேட்டூரு தண்ணியால வெளஞ்சதடா
விஜதேவர் வெதச்சநெல்லு
மாவுக்கு பத்துமூட்ட...பத்துமூட்ட வெளஞ்சாலும்
உழவுக்கும் உழுதவனுக்கும்
உழைப்புக்கும் கடனுக்கும்
கணக்குப்பாத்தா ஒண்ணுமே மிச்சமில்லே...
கஷ்டத்த கணக்குப் பாத்தா
வாழும் நாள் பூரா கஷ்டமடா
சந்தோஷத்த நெனச்சம்னா
சாகும்வர சொகம்தானடா
குத்துங்கடி குத்துங்கடி
குச்ச சம்பா நெல்லுச்சோறு...”
என சந்தோஷமாய் கும்மியடித்து பாடிக்கொண்டிருக்கிறாள் வேலாயி கெழவி...
பிறகு புதுச்சோறு பொங்கி, சூரியனுக்குப் படைத்து, உழுதமாட்டுக்கு மொதல்ல ஊட்டிவிட்டு, ஊரு சனங்களுக்கும் கொடுக்கிறார் விஜயதேவர். அப்போது அவ்வழியாகச் சென்ற சாமிஅய்யாவும், செல்லப்பாவும் வேலாயி கெழவி பாடும் கும்மிப்பாட்ட ரசித்தபடி செல்கின்றனர்.
அப்போது சைக்கிளில் செல்லும் செல்லப்பாவையும், சாமிஅய்யாவையும் பார்த்த விஜயதேவர் “ஏய் செல்லப்பா இங்க வா... இந்தா பொங்கல ஒருவா சாப்பிடு... சாமிஅய்யா நீயும் சாப்பிடு...” அவர்கள் இருவரும் சாப்பிட, அவர் செல்லப்பாவிடம் “ உங்க அய்யா அல்லும் பகலும் ஒடா உழைக்கிறான். அவன் இந்த நெலத்துல சிந்தறது வேர்வை இல்ல ரத்தம். அத உறிஞ்சிதான் நீ பட்டனத்துக்கு படிக்கப்போற... நீ சம்பாதிச்சி அய்யா அம்மாவ காப்பாத்த வேணாம் (சாமிஅய்யாவை பார்த்து) எங்களுக்கு இந்த பூமாதேவியும், அந்தவாணத்தில இருந்து ஊத்துற வர்ணபகவானும் இருக்கிறாங்க... நாங்க பொழச்சிக்குவோம். உங்க வாழ்க்கய மட்டும் நீங்க பாத்துக்கிட்டா போதும்... என்ன நான் சொல்றது சரிதானே சாமிஅய்யா?”... நீங்க சொன்னா அது சரியாதான் இருக்கும் தேவரே” எனச் சொல்லிவிட்டு சாமிஅய்யா தன்மகனை அழைத்துக்கொண்டு புறப்படுகிறார்.
இப்போது அவர்களிருவரும் கரையோடு உறவாடிக்கொண்டுருக்கும் தண்ணீர் நிரம்பிய தாமரை ஏரிக்கு வந்துவிட்டார்கள். “ அய்யா ஒருநிமிஷம் இதோ வந்துடறேன்” என்று சொல்லிக்கொண்டே ஏரியில் இறங்கி தாமரை இலைகளை விலக்கி தன் கால்களை கழுவிக்கொண்டு தன்னுடைய ஊரை ஏக்கத்தோடு பார்க்க, கண்ணுக்கெட்டிய தூரம்வரை பச்சைப்பசேலென பசுமை படர்ந்துக்கிடக்கிற கொள்ளையழகை ரசித்தவனாய் தாமரை ஏரிக்கரையைக் கடக்கும்போது கரைமீதுள்ள கருவேலமரத்தடியில் அமர்ந்திருந்த பரதேசிகளை கவனித்த சாமிஅய்யா செல்லப்பாவிடம், “அவர்களிடம்போய் ஆசிர்வாதம் வாங்கிக்கொள்...போ” எனச் சொல்ல, அவன் தயங்க, சாமிஅய்யா “அவர்கள் வெறும் பிச்சைக்காரர்கள் அல்ல... திருவோடேந்திய தேவர்மார்கள். எதையும் எதிர்ப்பார்க்காத அன்றாட வாழ்வை அறிந்தவர்கள். நாம் இடும் பிச்சையை உதாசீனப்படுத்தாமல் தேவாமிர்தமாக ஏற்றுக்கொள்பவர்கள். திருவோடேந்திய பரதேசிகள் அல்ல, முற்றும் துறந்த முனிவர்கள், சாஸ்திரங்கள் யாவுமறிந்த மகான்கள். இன்று இந்த ஊரு, நாளை வேறு ஊர் என தன்னிலை உணர்ந்த நல்ல மாமனிதர்கள்....” என்று சொல்ல, அவனோ அவர்கள் காலில் விழுந்து ஆசிபெற, பரதேசிகள் வாழ்த்த, அங்கு பெரும் வழிபாடு முடிந்து அவன் கிராமத்தை திரும்பிப் பார்த்துவிட்டு மனமுறிவுடன் கிராமத்தைவிட்டு அவன் பயணம் தொடர்கிறது...
தொடரும்...
|
