வாயில்   தொடர்கள்  சிகரம் தொட்டவர்கள்

தொடர்கள் வாயில்

பெங்களுர் கப்பன் பூங்காவில் இருந்த பென்ச் ஒன்றின் மீது அமர்ந்த படி தனது வாழ்க்கையை பற்றி யோசித்துக்கொண்டிருந்தார் எஸ்.வி.வெங்கட்ராமன். யோசிக்க யோசிக்க கவலையும் குழப்பமும் அவர் மனதை வியாபித்தது.

பெங்களூர் என்னவோ வெங்கட்ராமனை வரவேற்கத்தான் செய்தது. எம். ஆர். ராதாவின் நாடகக் கம்பெனியில் சேர்ந்து நாடகங்களில் நடிக்கவும் ஆரம்பித்துவிட்டார் அவர். வாழ்க்கைக்கு வழி கிடைத்துவிட்டது தான். ஆனால் அவரது மன நிலை?

வாழ்க்கையில் முன்னேறிச் செல்லவேண்டும் என்கிற ஆசை நம் எல்லோருக்குமே ஏற்படும் ஒன்றுதான்.. அதற்காக அனைவருமே முயற்சி செய்வதும் உழைப்பதும் கூட இயல்பான ஒன்றுதான். ஆனால்.... அப்படி கஷ்டப்பட்டு போராடி ஒரு படி முன்னேற்றம் கண்டபிறகு மனித மனம் அடுத்த படியில் கால் வைக்கத்தான் எண்ணும். எந்தக் காரணத்தை முன்னிட்டும் கீழே இறங்கி மறுபடியும் கிளம்பிய இடத்துக்கே வருவதற்கு மனம் துணியாது. விதிவசத்தால் அப்படி கீழிறங்க நேரிட்டால் அந்த மனம் அதனை அவ்வளவு சுலபமாக ஜீரணித்துக் கொள்ளாது.
மேல்வகுப்புக்கு போன மாணவன் மறுபடியும் சென்ற ஆண்டு படித்த வகுப்புக்கே போக நேரிடுமா என்ன? அப்படி ஒரு நிலை வந்தால் அவன் அதை ஏற்றுக்கொள்வானா என்ன?

ஆயிரம் ரூபாய் சம்பளம் வாங்கும் ஒருவன் அடுத்து பத்தாயிரம் ரூபாய் சம்பளத்தை எதிர்பார்க்கிறான். அவன் எதிர்பார்த்தபடியே மாதம் பத்தாயிரம் ரூபாய் சம்பாதிக்கும் அளவுக்கு முன்னேறவும் செய்கிறான். அப்படி பத்தாயிரம் ரூபாய் சம்பாதிக்கும் வேளையில் அதிலிருந்து இன்னும் முன்னேறி அடுத்த படிக்கு போவதற்கு பதிலாக கொஞ்சம் கூட எதிர்பார்க்காதபடி அவன் மறுபடி ஆரம்பித்த இடத்துக்கே வந்துவிட்டால்..?

பரமபத விளையாட்டில் பெரிய ஏணிக்கு பகடையை உருட்டும்போது விழுந்த எண் ஏணிக்கு ஏற்றிவிடாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. ஆனால் பெரியபாம்புக்கட்டத்துக்கு இட்டுச் சென்று ஒரேயடியாக கீழே இறக்கி முதல் கட்டத்துக்கே
சென்று விளையாட்டை மறுபடி ஆரம்பம் முதல் தொடங்கி ஆட வேண்டி வந்தால்...?

அலுப்பும் சலிப்பும் தானே ஏற்படும்? அந்த மன நிலையில் தான் இருந்தார் வெங்கட்ராமன்.

நாடக உலகில் இருந்து "நள தமயந்தி" படத்தின் மூலம் திரை உலகில் கதாநாயகனாக அறிமுகமானார். படமும் வெற்றி பெற்று அவருக்கு நட்சத்திர அந்தஸ்தை பெற்றுக் கொடுத்தது.

அறிமுகப் படமே வெற்றிப்படமாக அமைந்தால் அதை அடுத்து திரை உலகில் ஒரு சிறந்த நடிகராக தன்னை நிலை நிறுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்றுதானே ஒரு நடிகர் நினைப்பார்? ஆசைப்படுவார். அது நியாயமான ஆசைதானே?. வெங்கட்ராமனின் ஆசையும் அதுவாகத்தானே இருந்திருக்க வேண்டும்?

ஆனால்.. ஒரு விபத்து அந்த ஆசையை நிராசையாக்கியதோடு நிற்காமல் மறுபடியும் ஆரம்பித்த இடமான நாடக மேடைக்கே அவரை திரும்ப வைத்துவிட்டதே? பரமபத விளையாட்டில் வருவது போல "சரேல்"என்று ஒரேயடியாக கீழே இறக்கி வைத்து விட்டதே?

இனி அவ்வளவுதானா? இப்படி ஒரு நாடக நடிகனாகவே தன் காலத்தை கழித்துவிட வேண்டியதுதானா?

"நடிப்பையும் பாட்டையும் தவிர எனக்கு வேறு என்ன தெரியும்.? எதிர்காலத்தில் சினிமாவின் ஆதிக்கமே மேலோங்கிவிடுமே. அப்போது என் நிலை என்ன? நடித்தாலும் சின்ன சின்ன வேஷங்கள் தானே கிடைக்கும்."

எதிர்காலத்தை பற்றி பலவிதமான சிந்தனைகள் கேள்விகளாக மாற "நாளை நடக்கப் போவது நல்லதா கேட்டதா?" என்று தெரியாத நிலையில் விடை தெரியாத அந்தக் கேள்விகள் முழுக்க முழுக்க தைரியத்தையோ அல்லது
பயத்தையோ தராமல் குழுப்பங்களை மனசுக்குள் தோற்றுவிக்க ..

நாடகம் எதுவும் இல்லாத ஒரு நாளில் பெங்களூர் கப்பன் பூங்காவில் உள்ள பென்ச் ஒன்றின் மீது அமர்ந்துகொண்டு கவலையும் குழப்பமுமாக யோசனையில் ஆழ்ந்து கொண்டிருந்தார் அவர்.

அந்த நேரத்தில் அவரை அடையாளம் கண்டுகொண்டவராக அருகில் வந்து "நீங்க நளதமயந்தி படத்தின் நாயகன் வெங்கட்ராமன் தானே. இங்கே என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க?” - என்று கேட்ட நபரைப் பார்த்த மாத்திரத்தில் தூக்கிவாரிப் போட்டவராக அமர்ந்திருந்த இருக்கையை விட்டு எழுந்து நின்றார் வெங்கட்ராமன்.

அந்த நபர் - ஏ.வி. மெய்யப்ப செட்டியார்.

காரைக்குடியில் இருந்து 1934 முதல் திரைப்படத் தயாரிப்பில் ஈடுபட்டிருந்த திரு. ஏ.வி.எம் அவர்களுக்கு அதுவரை சரியான வெற்றி கிடைக்கவில்லை. ஆனாலும் "முயற்சி திருவினை ஆக்கும்" என்ற பொன்மொழியில் அபார நம்பிக்கை கொண்டிருந்த அவர் "என்ன ஆனாலும் சரி. திரை உலகில் ஜெயிக்காமல் ஓயமாட்டேன்" என்று தீர்மானத்துடன் அடுத்த தயாரிப்பில் ஈடுபட்டிருந்தார். அது சம்பந்தமான வேலைகளுக்காக பெங்களூர் வந்திருந்த ஏ.வி. மெய்யப்பன் கப்பன் பூங்காவுக்கு வந்தபோது எஸ்.வி. வெங்கட்ராமனை சந்திக்க நேர்ந்தது.

திரு.ஏ.வி.எம் அவர்களைச் சந்திக்க நேர்ந்ததும் தனது சூழ்நிலையை - உள்ளக் குமுறலை அவரிடம் பட்டவர்த்தனமாக கொட்டித் தீர்த்து விட்டார் வெங்கட்ராமன்.

அனைத்தையும் கேட்ட ஏ.வி.எம் அவர்கள்,"நான் இப்போ எடுக்கப் போகிற புதுப் படத்துக்கு தயாரிப்பு நிர்வாகத்தை (Production in -charge) பார்த்துக்கொள்ள ஒரு ஆள் தேவைப்படுது. என்னோடு வந்துவிடுகிறாயா?" என்று கேட்டார்.

சந்தோஷமாக சம்மதம் சொன்னார் எஸ்.வி. வெங்கட்ராமன்.

பூனா (இன்றைய புனே) நகரில் படப்பிடிப்பு. தமிழ், ஹிந்தி, மராத்தி ஆகிய மூன்று மொழிகளிலும் தயாரிக்கப் பட்ட படம் அது. படத்தின் பெயர் "நந்தகுமார்".

தயாரிப்பு நிர்வாகத்தை முழுமூச்சாக கவனித்துக் கொண்டிருந்தார் எஸ்.வி. வெங்கட்ராமன்.

படம் ஆரம்பமான போது ஒரு சிக்கல் எழுந்தது. ஹிந்தி, மராத்தி மொழிகளுக்கு முறையான இசை அமைப்பாளர்கள் இருந்தார்கள். ஆனால் தமிழ்ப் படத்துக்கு..?

ஏ..வி.எம் அவர்களின் கவனத்துக்கு இந்த விஷயத்தைக் கொண்டுபோனார் எஸ்.வி. வெங்கட்ராமன்..

கொஞ்சம் கூட யோசிக்காமல் "உனக்குத் தான் சங்கீதம் நன்றாகத் தெரியுமே. நீயே இசை அமைத்துவிடேன்." - பளிச்சென்று சொன்னார் ஏ.வி.எம்.

தமிழ் சினிமாவின் முதல் நட்சத்திர இசை அமைப்பாளராக நினைத்த நினைப்பில்லாமல் எஸ்.வி. வெங்கட்ராமன் உருவானது இப்படித்தான்.

சிகரம் தொடுவோம்...

வாசகர்கள் தங்கள் படைப்புகளை editor@thamizhstudio.com என்கிற மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்.

படைப்புகள் வேறெந்த வடிவிலும், வேறெந்த ஊடகங்களிலும் வெளிவந்திருக்கக் கூடாது. படைப்புகளை யுனி கோட் வடிவில் அனுப்பவும். அல்லது பயன்படுத்திய எழுத்துருவை தெரிவிக்கவும்.